آزاد میکنمت از جایی که زمان بستتت

+به امید روزی که هیچوقت به کسی نگم "اما من به حرفت اعتماد کردم" .

دردناکه نه ؟

+دانشجوی ایرانی باشی حداقل یکبار به مهاجرت فکرکردی ! جذابیت قضیه برای من توی خوندن تجربه های افراده ، وبلاگ هایی مثل زیر آسمان فلانجا(رسم بود ی زمانی وبلاگ هایی ازین دست با زیرآسمان شروع بشن که پسوندش اسم شهر یا کشور یا یک توصیف بود) تا کانال های تلگرامی!

بعضی از وبلاگ هارو میخونم میبینم از نظرشون کشوری مثل امریکا هیچ عیبی نداره ، از اون طرف یک سری وبلاگ ها که رضایت خودشون رو از کشوری که هستن بیان نمیکنن ! مثلا یادمه ی پروفایل توی اینستاگرام بود که داخل بیوش نوشته بود تبعید شده به امریکا :| خلاصش این که بیشتر این مطالب  "توصیف+احساسات" نویسنده بود تا تا حقایق اون کشورها.

اما بعضیام مثل کانال @K1inUSA به هردوش پرداختن و بنظرم خوندنش خالی از لطف نیست. حداقل پست های آگوست رو بخونین!

+ی پا جغد شدم ، چرا باید 6 صب تازه بخابم ؟

++یکماه گذشته و من هنوز نتونستم خودمو جمع کنم ! اما تلاشمو چند برابر میکنم برای برگشتن به زندگی! چرا باید اینطوری بشه ، اینطوری بگذره ...نمیدونم . فقط باید جمعش کنی ، باشه؟

+ارزش انسان به اندازه حرف هایی هست که برای نگفتن دارد.دکتر شریعتی

پ.ن : البته این تعریف از ی نگاه دیگه به میزان درد های یک انسان هم مربوط میشه!

+حتی اگر گویندش هم پروفسور حسابی نباشه قابل تعمله:

+عنوان - علی سورنا نگار

یا اونجا که میگه آخ آزادی بی تضمینی ، توو این سلولای توو در توو یه بیماری

زندونیا زندون بانِ زندونیایِ زندون بانِ زندونیان

1-ویژن1
2-ویژن2
3-ویژن3
4-ویژن4
5-ویژن5 = تغریبا این ویژنا همشون شخصی ان و اصلن از بیانشون توی جمع لذت نمیبرم و به کسی هم نگفتم ، اما این آخری خیلی خصوصیه . حتی به افرادی که منو از نزدیک نمیشناسن هم نمیشه بازگوش کرد :دی